Rezygnacja z wakacji wykupionych w biurze podróży

Sezon wakacyjny w pełni. Wiele osób nadal czeka na upragniony odpoczynek, który dla niektórych może okazać się nieosiągalny. Powodów, dla których chcemy lub zmuszeni jesteśmy zrezygnować z zaplanowanych wyjazdów jest mnóstwo. Co w sytuacji, gdy dotyczy to wakacji wykupionych w biurze podróży? Czy możemy zrezygnować z takiego wyjazdu? Jeśli tak, to jakie są tego konsekwencje?

Prawo do odstąpienia od umowy

Zasady oferowania, sprzedaży, realizacji, a także rezygnacji z imprez turystycznych reguluje Ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych z 24 listopada 2017 roku. W myśl art. 47 ust. 1 ustawy podróżny może odstąpić od umowy o udział w imprezie turystycznej. Co istotne, może zrobić to w każdym czasie przed jej rozpoczęciem. W praktyce oznacza to zatem, że prawem podróżnego jest rezygnacja z wakacji wykupionych w biurze podróży. W zależności od powodów oraz czasu, w jakim nastąpi odstąpienie od umowy, różne będą jednak konsekwencje takiej decyzji.

Rezygnacja bez podania przyczyny

Rezygnacja z udziału w imprezie turystycznej bez podania przyczyny wiąże się z koniecznością poniesienia określonych kosztów. Punktem wyjścia w takiej sytuacji jest umowa jaka została zawarta z organizatorem turystyki, czyli potocznie – biurem podróży. Może ona bowiem określać wprost kwoty, jakie podróżny będzie zobowiązany zapłacić w razie odstąpienia od umowy. Uzależni są one na ogół od terminu rezygnacji – im bliżej terminu rozpoczęcia imprezy turystycznej, tym kwoty te są wyższe.

Jeśli opłata taka nie została jednak określona w umowie, wówczas jej wysokość wynosi tyle co cena imprezy turystycznej, pomniejszona o zaoszczędzone koszty lub wpływy z tytułu alternatywnego wykorzystania danej usługi.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że swego rodzaju ochroną przed konsekwencjami finansowymi rezygnacji z udziału w imprezie turystycznej bez podania przyczyny może być wykupienie przez podróżnego dodatkowego ubezpieczenia na wypadek rezygnacji.

Rezygnacja z powołaniem się na nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności

Ustawodawca dopuszcza także możliwość odstąpienia od umowy o udział w imprezie turystycznej przed jej rozpoczęciem bez ponoszenia opłat przez podróżnego. Możliwe jest to w razie wystąpienia nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności występujących w miejscu docelowym lub w najbliższym sąsiedztwie. Przy czym ważne jest, że muszą one mieć znaczący wpływ na realizację imprezy lub przewóz do miejsca docelowego.

Co to oznacza w praktyce? Przede wszystkim należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w żaden sposób czym są nieuniknione i nadzwyczajne okoliczności, przez co pojęcia ta są nieostre. Wprawdzie dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady wskazuje, że mogą one dotyczyć działań wojennych, innych poważnych problemów związanych z bezpieczeństwem - takich jak terroryzm - to jednak zapis dotyczący możliwych zagrożeń dla zdrowia ludzkiego - takich jak wybuch epidemii poważnej choroby - nabiera w dzisiejszych czasach szczególnego znaczenia. W świetle tych zapisów, należałoby uznać, że sytuacja epidemiczna związana z wirusem SARS-CoV-2 jest taką okolicznością.

Warto jednak zauważyć, że Polska Izba Turystyki w marcu ubiegłego roku stanęła na stanowisku, że musi chodzić o bezpośrednie i faktyczne zagrożenie. Co więcej – rezygnacja z udziału w imprezie z powołaniem się na art. 47 ust. 4 ustawy w związku z wirusem SARS-CoV-2 nie może nastąpić z dużym wyprzedzeniem.  

Zwrot poniesionych wpłat

W razie powołania się przez podróżnego na wystąpienie nieuniknionych i nadzwyczajnych okoliczności może on domagać się zwrotu wpłaconych przez siebie pieniędzy z tytułu imprezy turystycznej. Nie może jednak dochodzić ewentualnego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Organizator dokonuje zwrotu wniesionej przez podróżnego wpłaty w ciągu 14 dni od dnia rozwiązania umowy.